محاسبه ی نسبت حجمی اکسید به فلز بعد از اکسیداسیون اولین گامی است که می‌توان برای پی بردن به توانایی حفاظتی لایه اکسید یک فلز کمک کنند. این نسبت به نسبت پیلینگ بدورت(Pillinfg-Bedworth) مشهور است و می‌تواند به‌صورت رابطه زیر بیان شود:

اگر این نسبت کمتر از یک باشد، مانند حالتی که برای فلزات قلیایی برقرار است (برای مثال برای Na این نسبت بر ۰.۵۷۶ است)، اکسید فلز متخلخل و غیر محافظ خواهد بود. اگر نسبت حجم اکسید و فلز مصرف‌شده(P.B) بیشتر از یک باشد، همچنان که برای آهن است ()، تنش‌های فشاری موجود خواهد بود و اکسید تمایل به ترک برداری و خرد شدن خواهد داشت. اگر نسبت P.B نزدیک به یک باشد، اکسید می‌تواند محافظ باشد، اما تعدادی از عوامل لیست شده باید برقرار باشد. بنابراین نسبت P.B به‌تنهایی مشخص‌کننده محافظ بودن اکسید نیست.